Заан

Урт хушуутай. Уужим ташаатай. Удаан явдалтай, халуун орны сэрүүн орны биш амьтан гээ л яривал ярина ш тээ. Эвтэй дөрвөн амьтаны нэг гээ л эвтэйхэн эвлүүлээ л бас яривал ярина ш тээ. Улсын наадамд долоо давсан бөхөд олгодог морины биш бөхийн цол гээ л нэмээд яривал ярина ш тээ. Ярия л даа. Чүү. Толин хулын төвөргөөнд торгон жолоо өргөсөн монголооо.

Ай сайхан Бурмаа аргагүй сайхан Бурмаа..., бурам шиг сайхан, амалгаа сайтай гаанс ч юм шиг сэтгүүртээ ухууртай уянгатай салхи савиртай үнэгэн шогшоотой. Үйлийн үртэй, үйлийн үргүй сайхан, гадаа гаргаад тохцон амрагын минь торгон доошинзны тод ялдам хээ шиг хээний шаглаас шиг. Шаглааны утас шиг утасны зүү шиг, зүүны сүлбээр шиг, тэр сүлбээрний нүхээр усанд орж буй нүцгэн эмэгтэй харах шиг. Хараад л баймаар шиг хачин сайхааан. Онцгой нэгэн охинд хаядсан шиг онцгой нэгэн дурлалын тухай, тэр дууны гуниг нь ч шиг тэр дууны гэгээлэг сайхан ч шиг юм бүхэн хуран бүрдээд цогцлыг олон цогцлон бүрдсэн нь сэтгэлийн хэц дээр гаргаж өлгөсөн яруу сайхны, яруу сайхан дуу...

Энэ хүүхдийг энэ чигээрээ задгай авьяас, торгон мэдрэмж ухааны цараар нэн тод дуулж чадаад ахиад ах дээрээ алий гэсэн хэдэн сайхан ном боогоод ирвэл. Ах нь чамайг монголын яруу найрагт аргагүй төрсөн заан мөн байна гэж хашгирмаар байна. Начаан.

Хас Бэгтэр.